O czym myślę, posyłając trzylatkę do przedszkola

Anielka od września pójdzie do przedszkola, jako trzyipółlatka. Nie martwię się o Nią. Wiem, że się szybko zaklimatyzuje, bo kocha dzieci i czeka na przedszkole już od zeszłego roku. Gdyby tylko były miejsca, zapisałabym Ją wcześniej. Zazdrości niezmiennie braciom tego, że wychodzą do szkoły i wciąż dopytuje ile czasu musi czekać, by szkoła upomniała się i o Nią ;). Czy jest zatem coś, czego się obawiam? Czy posłanie do przedszkola rezolutnej i samodzielnej dziewczynki niweluje cały stres? No, niekoniecznie.

 Przedszkolanka

Z pewnością myślę o tym, na jaką panią/ciocię trafi moje dziecko. Bardzo bym chciała, by była to osoba ciepła i cierpliwa, ale też stanowcza. Pani z przedszkola staje się bardzo ważną osobą w życiu naszego dziecka, dlatego idealnie, gdy jest to ktoś kto kocha swoją pracę, a tym samym dzieci. Są maluchy, które nie radzą sobie z nową sytuacją, z rozłąką z rodzicami. Mądra „Ciocia” ma swoje sposoby, by łzy szybciutko obeschły :).

Otwartość przedszkola na rodziców

Mądre przedszkole nie traktuje rodziców jak nieproszonych gości. Ważne jest, by rodzic mógł swobodnie zajrzeć do sali, w której przebywa dziecko. Maluch ma prawo pokazać mamie i tacie swoje prace, swój stolik, czy półeczkę. To niezwykle ważne dla poczucia bezpieczeństwa dziecka, a zdarzają się przedszkola, które tych praw nie respektują. Powinniśmy się tego domagać.

Edukacja

Tu nie będę popadać w przesadę i nie zapiszę Anielki na wszystkie zajęcia dodatkowe, jakie tylko zaoferuje mi przedszkole. Myślę, że na naukę języków obcych spokojnie może jeszcze rok poczekać, teraz przede wszystkim chciałabym, by poznawała reguły życia w grupie, nawiązała kontakty z rówieśnikami. Nauka poprzez zabawę przede wszystkim.

Jedzenie

Choć z Anielką nigdy nie miałam problemów z brakiem apetytu, czy odmawianiem jakiegokolwiek dania, zamierzam poprosić Panią w przedszkolu, by nie zmuszała Jej, gdy Mała odmówi posiłku. Nie chciałabym, by jedzenie zaczęło się Jej kojarzyć z przymusem, czy jakimkolwiek nakazem. Tak jak w domu, nigdy nie zmuszam dzieci do jedzenia, tak będę chciała mieć na to wpływ, gdy dzieci będą w przedszkolu/szkole.

Infekcje

To nasze największe utrapienie do niedawna. Teraz, gdy chłopcy zaczęli edukację, przy zapisywaniu Anielki do przedszkola, nawet o tym nie pomyślałam. Co ma być i tak będzie, bracia wirusy niestety doniosą ;). O tyle jest łatwiej przy kolejnych maluchach w domu, że Ich pójście do przedszkola, nie zmienia w zasadzie niczego, jeśli chodzi o choroby. Te nieproszone i tak goszczą w domu, przynoszone przez starsze rodzeństwo. A dzieci przecież nie odseparuję, sprawa wszelkich infekcji zatem, przestaje spędzać sen z oczu.

Koledzy i koleżanki

Anielka na nowe znajomości czeka najbardziej. Znacznie częściej pyta o nowe koleżanki, niż o samo przedszkole. Zastanawia się głośno, jak będą miały na imię, jakie będą nosiły fryzury i czy tak jak ona, lubią zabawy resorakami. Jako, że Nelka ma mały przedsmak różnych zachowań dzieci w domu, wie czego może się spodziewać w grupie i na ile może sobie pozwolić. Dzieci mają różne humory, tak samo różne pomysły i Ona już wie, że trzeba czasem dać od siebie odpocząć ;). To, że nie wszystkie zachowania warto naśladować, wie doskonale. Trzeba pamiętać, że dzieci naśladownictwo mają we krwi, warto od czasu do czasu przypominać, że nie wszytsko co robią koledzy, czy rodzeństwo jest właściwe.

Wygodne ubrania

Z doświadczenia wiem, jak ważny jest ubiór dziecka, zakładany do przedszkola. Unikam niewygodnych guzików (czasem dziecku zdarza się posikać, nim odepnie spodenki), czy sznurówek w bucikach, jeśli maluch nie opanował sztuki ich wiązania. Znacznie wygodniejsze są spodenki na gumkę, czy butki z rzepem. Maluch nie musi stresować się tym, że sam sobie nie poradzi z ubraniem. Poza tym, jeśli nie musi za każdym razem prosić o pomoc, czuje się doroślejszy i jeszcze bardziej samodzielny.

A jak to jest u Was? Stresujecie się debiutem przedszkolnym Waszych dzieci?